کریم باقری؛ گنج فوتبال ایران

طرفداری: کریم باقری متولد یکم اسفند سال ۱۳۵۲ در شهر تبریز می باشد. وی خیلی زود پای به عرصه فوتبال حرفه ای گذاشت و در حالی که تنها ۱۷ سال داشت اولین بازی خود را در ورزشگاه آزادی آن هم مقابل تیم بزرگ استقلال انجام داد. درخشش کریم در بازی های لیگ باعث شد تا در همان سال ها به تیم ملی جوانان دعوت شود. وی پس از دو فصل حضور در تراکتورسازی به عضویت تیم کشاورز تهران درآمد و در حالی که تنها ۲۱ سال داشت به تیم ملی فوتبال بزرگسالان دعوت شد. درخشش در این سن و سال پایین و نامی که باقری برای خود دست و پا کرده بود توجه باشگاههای بزرگ را به سمت این بازیکن جلب کرد و سرانجام در سال ۷۴ این هافبک جوان با رقمی قابل توجه و با دستور استانکو به تیم بزرگ پرسپولیس پیوست تا شروع داستان درخشش هایش کلید بخورد.

حضور کریم در پرسپولیس دو سال به طول انجامید و این بازیکن پس از قهرمانی به همراه پرسپولیس در لیگ ایران، در سال ۷۶ پس از درخشش در جام ملت های آسیا به همراه علی دایی راهی تیم آرمینیا بیله فلد آلمان شد. حضور باقری در بیله فلد سه سال به طول انجامید که با ۴۰ بازی و ۵ گل زده همراه بود. وی پس از این دوره موفق به پرسپولیس بازگشت ولی خیلی زود این تیم را برای دومین مرتبه ترک کرده و پس از حضور در تیم النصر امارات، به عنوان اولین بازیکن آسیایی راهی لیگ جزیره و باشگاه چارلتون انگلستان شد.باقری سپس به السد قطر پیوست و در نهایت برای سومین بار به خانه خود بازگشت و به عضویت تیم پرسپولیس درآمد، پرسپولیسی که با جذب ستاره های بزرگی مانند علی دایی در آن سال کهکشانی بسته شده بود و با هدایت وینگو بگویچ بردهای پرگلی را نیز بدست آورده بود. این دوره از حضور باقری در پرسپولیس برخلاف دو دوره قبلی طولانی تر بود و کریم از سال ۸۱ تا ۸۹ پیراهن سرخ پرسپولیس را بر تن کرد و دوران خوشی را در این تیم به یادگار گذاشت. باقری که از سال ۸۴ بازوبند کاپیتانی سرخپوشان را نیز بر بازوی خود میدید سرانجام در سال ۸۹ پس از بازی دوستانه ایران و برزیل برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و به خاطرات شیرین فوتبالدوستان با بازی های چشم نوازش خاتمه بخشید.


دوران طلایی در تیم ملی

مهمترین و درخشان ترین قسمت از داستان فوتبالی کریم باقری به بازی های ملی این بازیکن مربوط می شود. وی در حالی که در پست هافبک بازی می کرد و اکثرا وظایف تدافعی بر عهده اش بود موفق به زدن ۵۱ گل ملی در ۸۷ بازی شد که آماری بسیار چشمگیر برای یک بازیکن در این پست به شمار می رود. کریم باقری در سال ۸۰ و در حالی که تنها ۲۷ سال داشت از تیم ملی خداحافظی کرد و پس از هفت سال در ۱۹ آبان سال ۸۷ بار دیگر به تیم ملی بازگشت. اگر این وقفه طولانی در بازی های ملی باقری رخ نمی داد بدون شک تعداد بازی های ملی وی سه رقمی می شد.

کریم باقری در تیم ملی خالق صحنه های ماندگار زیادی است که برای همیشه در ذهن فوتبال دوستان حک شده و باقی مانده است.اگر از گل های تماشایی کریم باقری به عربستان و گل حساسش از روی ضربه ایستگاهی در مرحله پلی آف جام جهانی ۲۰۰۲ برابر امارات و گلزنی هایش در بازی های دوستانه برابر کانادا و چین که بگذریم، به صحنه هایی می رسیم که هرگز در فوتبال ایران تکرار نخواهد شد. گلزنی در فینال بازی های آسیایی برابر کویت و پایه گذاری قهرمانی تیم ملی که با گل علی کریمی تثبیت شد، ضربه سر شگفت انگیز از فاصله ای دور که تبدیل به اولین گل ایران در دیدار تاریخی برابر کره جنوبی در جام ملت های سال ۷۵ شد و آغازی بود برای حماسه پیروزی ۶ بر دو برابر این رقیب دیرینه، گل استثنایی از فاصله ای باورنکردنی باز هم به کره جنوبی در یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا ۲۰۰۰ که یکی دیگر از صحنه های به یاد ماندنی دوران فوتبالی کریم بود و سال ها در تیتراژ برنامه های ورزشی از این سوپر گل استفاده می شد.

درخشش برابر مالدیو و ۷ گلی که کریم باقری به تنهایی وارد دروازه این تیم کرد و ۶ گلی که در دیدار برابر گوام در تبریز به ثمر رساند، گل نجات بخش در برابر امارات در ورزشگاه آل مکتوم در بازی های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ که تیم ملی را از یک شکست خارج از خانه نجات داد و در نهایت ماندگارترین و شاید مهم ترین گل ملی کریم باقری در بازی های ملی گل اول ایران در بازی تاریخی مقابل استرالیا بود، کریم در این دیدار حساس و درحالیکه تیم ملی تا آن لحظه با استرسی زیاد بازی می کرد، با باز کردن قفل دروازه مارک بوسنیچ نامدار زمینه را برای خلق حماسه ملبورن برای عزیزی فراهم کرد تا نام او نیز به عنوان یکی از موثرترین بازیکنان در صعود ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه در تاریخ ثبت شود، همه و همه خاطرات شیرینی هستند که از آقا کریم در ذهن ما نقش بسته است.


ستاره ماندگار پرسپولیس

کریم باقری را می توان یکی از ماندگارترین چهره های تیم پرسپولیس دانست. درخشش کریم به خصوص در سومین مقطع حضورش در پرسپولیس به حدی خوب بود که دایی سرمربی وقت تیم ملی را مجاب کرد تا وی را پس از هفت سال دوری از بازی های ملی دوباره به تیم ملی دعوت کند. یکی از بیادماندنی ترین فصل های باقری در پرسپولیس به سال ۸۷ باز می گردد، کریم در این فصل یکی از ارکان اصلی قهرمانی تیم رویایی قطبی در لیگ برتر بود. وی در این فصل با ارائه بازی هایی فوق العاده و کم نوسان، پرسپولیسی را که با کسر شش امتیاز هم مواجه شده بود در پایان فصل به عنوان قهرمانی رساند و جالب اینجاست که پس از این قهرمانی سرخ پوشان طعم قهرمانی در لیگ برتر را دیگر نچشیدند.سوپر گل کریم باقری در دربی ۶۸ که مربوط به فصل ۸۸-۸۹ می شود یکی از خاطرات شیرینی است که هواداران پرسپولیس از این بازیکن به یاد دارند، آقا کریم در این دیدار در حالی این سوپر گل را از فاصله سی متری درون دروازه استقلال قرار داد و در کنار گلزنی مرحوم هادی نوروزی پرسپولیس را دو بر یک پیروز دربی کرد که پیش از آن، شش دربی پیاپی گذشته دو تیم با نتیجه مساوی به پایان رسیده بود. باقری در مجموع برای پرسپولیس ۱۹۸ بار به میدان رفت و موفق به زدن ۳۳ گل نیز شد.


زندگی شخصی فارغ از حاشیه و هیاهو

کریم باقری هرچقدر در زمین فوتبال یک فوتبالیست موفق بود در خارج از زمین نیز زندگی بی حاشیه و قابل ستایشی داشته و دارد. وی جزو معدود بازیکنان فوتبال ایران است که در آرشیو مصاحبه هایش حتی یک مصاحبه جنجالی هم پیدا نمی شود و در طول دوران حضورش در فوتبال و پس از آن نه علیه کسی تا کنون مصاحبه ای انجام داده و نه کسی علیه وی تا کنون صحبتی انجام داده است. وی در زندگی شخصی اش هم کاملا حرفه ای می باشد و تا کنون هیچ خبر حاشیه ای در مورد وی و زندگی شخصی اش منتشر نشده و بی شک این امر یکی از دلایلی است که وی را قادر ساخته بود در سنین بالا فوتبالی برابر با بازیکنان جوان تر از خودش به نمایش بگذارد.


تجارت بخشی جدا نشدنی از زندگی کریم

باقری در کنار یک فوتبالیست موفق بودن، یک تاجر موفق نیز می باشد. وی که با کار ترانزیت و صادرات فرش در عرصه تجارت نامی برای خود دست پا کرد اینک بیشترین فعالیت خود را در زمینه خشک بار و غلات انجام می دهد و از دیگر فعالیت های تجاری وی می توان به املاکی که در کشورهای عربی دارد اشاره نمود.

به هر حال ما کریم باقری یا همان آقا کریم خودمان را با تمام خاطرات خوب ریز و درشتش به خاطر داریم، با گل های ملی حساسش، با درخشش چشمگیرش در پیراهن سرخ پرسپولیس و حتی با بازوبندی که به دست راستش می بست.